Ο Κωστής Παλαμάς θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης.
Δύο μουσικές συναυλίες για τα 70 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου μας ποιητή, Κωστή Παλαμά, θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 29 και την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Παγκόσμια πρώτη
Στις παραστάσεις παρουσιάζεται, σε παγκόσμια πρώτη, το συμφωνικό έργο της Πηγής Λυκούδη «Χαρά σ’ εσέ χώρα λευκή», ένα έργο βασισμένο στη ποιητική σύνθεση του Κωστή Παλαμά «Ο Ύμνος της Αθηνάς». Ο ποιητής στο συγκεκριμένο έργο, υμνώντας με λυρικούς τόνους την θεά της σοφίας Αθηνά, την Αθήνα και την Ακρόπολη, στην πραγματικότητα προβάλλει ό,τι ουσιαστικό και διαχρονικό εκπροσωπούν τα σύμβολα αυτά.
Πέρα από εθνικά, πολιτισμικά, γλωσσικά ή άλλα σύνορα
Πέρα από εθνικά, πολιτισμικά, γλωσσικά ή άλλα σύνορα
Χρησιμοποιεί τη θεά ως πρόσχημα για να υμνήσει και να υπενθυμίσει σε καιρούς χαλεπούς για τη σύγχρονή του Ελλάδα, αξίες διαχρονικές και πανανθρώπινες. Εξυμνεί αυτά που ενδιαφέρουν και αφορούν τον σημερινό Έλληνα αλλά και τον σημερινό άνθρωπο γενικά, πέρα από εθνικά, πολιτισμικά, γλωσσικά ή άλλα σύνορα όπως: Δημοκρατία, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Αρετή, Φιλοπατρία, Φιλεργία.
Γιάννης Φέρτης, Ρίτα Αντωνοπούλου και Σπύρος Κλείσσας
Στην παράσταση συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, με την συνθέτρια στο πιάνο, καθώς επίσης και η Μικτή Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών με τη σύμπραξη μελών της νεανικής - παιδικής χορωδίας «Μανώλης Καλόμοιρης», υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Νίκου Μαλιάρα.
Θα ερμηνεύσουν η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Σπύρος Κλείσσας, ενώ ο Γιάννης Φέρτης θα απαγγείλει. Το συμφωνικό έργο της Πηγής Λυκούδη προγραμματίζεται να παρουσιαστεί ακόμα στην Κύπρο, τις Βρυξέλλες, την Ισπανία και την Βοστώνη.
Σε Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και «Ελληνικό Κόσμο»
Η πρώτη παράσταση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 29 Οκτωβρίου στο «Θέατρον» - αίθουσα Αντιγόνη, του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» στις 8.30 μ.μ., υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη με δελτία εισόδου για την παραλαβή των οποίων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας (προσέλευση 45 λεπτά ενωρίτερα - τηλ. κρατήσεων 212 254 0300 από Δευτέρα 21 Οκτωβρίου).
Η δεύτερη θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου στη μεγάλη αίθουσα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στις 5.30 μ.μ., υπό την αιγίδα του Πρύτανη Καθηγητή Θεοδόση Πελεγρίνη.
Σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη της νεοελληνικής ποίησης
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής. Επίσης, είχε σπουδάσει και ως θεατρικός παραγωγός της ελληνικής λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Όταν ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864 - Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, τον μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και τον μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875 σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Όταν ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864 - Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, τον μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και τον μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875 σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή.
Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών, μιμούμενος τα πρότυπα της εποχής του, «ποίημα για γέλια», όπως το χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος. Από το 1875 δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα και το 1876 υπέβαλε στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό την ποιητική συλλογή «Ερώτων Έπη», σε καθαρεύουσα. Η συλλογή απορρίφθηκε με το χαρακτηρισμό «λογιωτάτου γραμματικού ψυχρότατα στιχουργικά γυμνάσματα».
Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Τραγούδια της Πατρίδος μου», στη δημοτική γλώσσα, η οποία εναρμονίζεται απόλυτα με το κλίμα της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Το 1887 παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά του Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον Λέανδρο Παλαμά. Ένδειξη της καθιέρωσής του ως ποιητή ήταν η ανάθεση της σύνθεσης του «Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων», το 1896.
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση). Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς, μπροστά σε έκπληκτους γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Τραγούδια της Πατρίδος μου», στη δημοτική γλώσσα, η οποία εναρμονίζεται απόλυτα με το κλίμα της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Το 1887 παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά του Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον Λέανδρο Παλαμά. Ένδειξη της καθιέρωσής του ως ποιητή ήταν η ανάθεση της σύνθεσης του «Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων», το 1896.
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση). Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς, μπροστά σε έκπληκτους γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
