Της Χίλντας Παπαδημητρίου
Παραμονές του Πάσχα, 2012. Ο σαρανταπεντάρης Μάρκος ζει μια ήρεμη ζωή στη μονοκατοικία του, στα Κάτω Πατήσια, μαζί με τη γυναίκα του τη Μάρη, ένα μαύρο ροτβάιλερ ονόματι Πασχάλη και μια αλανιάρα γάτα, τη Ζουζού. Παλαιός ροκάς και μπαρόβιος, ο Μάρκος έχει κρατήσει μόνο τις αναμνήσεις της νιότης του – και μια γκριζαρισμένη κοτσίδα. Βγάζει το ψωμί του ως τραπεζικός – μια λέξη που «...μου φέρνει πάντα στο μυαλό κάτι σε αρρώστια των νεύρων και του εγκεφάλου. Συμπληρώνει επάξια το τρίπτυχο καταθλιπτικός-παραπληγικός-αυτιστικός», όπως σχολιάζει δηκτικά ο ήρωας.
Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται...
Επιστρέφοντας τα ξημερώματα από μια βόλτα με το σκύλο του, ο ήρωας θα βρεθεί μπροστά σ' έναν αιμόφυρτο άνδρα, ο οποίος βγαίνει από το απέναντι τριώροφο και πεθαίνει λίγα μέτρα πιο κάτω, στη μέση του δρόμου. Τρομοκρατημένος ο Μάρκος, σπεύδει να αναζητήσει την ασφάλεια του κρεβατιού του, χωρίς να ειδοποιήσει την αστυνομία ή να το αναφέρει στη γυναίκα του. Τι δουλειά έχει άλλωστε αυτός να ανακατευτεί με το φόνο ενός αλβανού κακοποιού; Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν βρίσκει το λάστιχο του αυτοκινήτου του τρυπημένο από ένα στιλέτο τύπου πεταλούδα, απ' αυτά που χρησιμοποιούν οι Φιλιππινέζοι εκτελεστές. Ποιος ένοικος της γειτονικής τριώροφης μονοκατοικίας τον έχει βάλει στο μάτι;
Έγκλημα στη σύγχρονη Αθήνα
Στην προσπάθειά του να κουκουλώσει τη δειλία του, ο Μάρκος αρχικά θα μπλεχτεί σ' έναν κυκεώνα ψεμάτων. Καθώς όμως τα ψέματα συσσωρεύονται, θα ξεπηδήσει από μέσα του η ανάγκη για «...μια ανάσταση στη νεκρή από περιπέτεια ζωή μου», και θα δοκιμάσει να εξιχνιάσει μόνος την υπόθεση –μια υπόθεση με ασαφείς διαστάσεις και παραμέτρους: δολοφονίες, αλβανική μαφία, κακόφημα μπαρ, εκβιασμούς και πόρνες πολυτελείας–, όλα τα στοιχεία που συνοδεύουν πλέον το έγκλημα στη σύγχρονη Αθήνα.
Τα κοινότοπα σχόλια για την πολιτική κατάσταση και την Ελλάδα της κρίσης αδυνατίζουν την εξέλιξη της πλοκής.
Το πρώτο μυθιστόρημα του Μάρκου Κρητικού περιγράφει με αληθοφάνεια τη λαχτάρα για περιπέτεια ενός παραιτημένου, ελαφρώς καταθλιπτικού τύπου της διπλανής πόρτας. Η μόνη διαφορά του Μάρκου από τους περισσότερους παρόμοιους αναγνωρίσιμους τύπους είναι ότι ακούει ξένη μουσική – αλλά με ακουστικά, κι από τον υπολογιστή του, αφού η γυναίκα του, ως κλασική σύγχρονη ελληνίδα μικροαστή σύζυγος/υποκατάστατο μαμάς, δεν του επιτρέπει να ακούει τη μουσική του δυνατά. Η αστυνομική πλοκή θα λέγαμε ότι είναι μάλλον προσχηματική, μια αφορμή για να μιλήσει ο συγγραφέας για όλους εκείνους τους απογοητευμένους 40άρηδες που ξέχασαν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους έξω από την πόρτα μιας βολεμένης, αδιάφορης ζωής.
Ο αναγνώστης διασκεδάζει με τις προσπάθειες του Μάρκου να εξιχνιάσει τα εγκλήματα και συγχρόνως να απεμπλακεί από το φόβο ότι έχει μπει στο στόχαστρο των δολοφόνων, αλλά δεν νιώθει ούτε στιγμή αληθινή ανατριχίλα. Στα υπέρ του συγγραφέα το καυστικό χιούμορ του, το οποίο δεν διστάζει να στρέψει κατά του ήρωά του: «τελικά, στην ηλικία μου είναι πιο ασφαλές να απολαμβάνεις ένα πιτόγυρο παρά να ασχολείσαι με τον ποδόγυρο». Τα ποικίλα κοινότοπα σχόλια του Μάρκου για την πολιτική κατάσταση και την Ελλάδα της κρίσης αδυνατίζουν την εξέλιξη της πλοκής και αποβαίνουν εις βάρος της αστυνομικής ίντριγκας.
Οι συχνές μουσικές αναφορές μοιάζουν επιλεγμένες στην τύχη και ενίοτε αποτελούν απλό «χαλί» της αφήγησης. Οι 2-3 τελευταίες σελίδες αδικούν το βιβλίο, αφού κλείνουν την ιστορία με ένα «καλαμπούρι», βγαλμένο από γνωστό ανέκδοτο. Συνολικά πάντως το Απιστία μετά φόνου είναι διασκεδαστικό, διαβάζεται εύκολα και περιγράφει με τρυφερότητα και ρεαλισμό μια γειτονιά που διατηρεί ακόμα ψήγματα της παλιάς, αστικής αίγλης της. Χωρίς τρομολαγνικά κλισέ, δείχνει τη σύγχρονη Αθήνα όπως είναι πράγματι: ένα χωνευτήρι ανθρώπων και φυλών, στο οποίο το έγκλημα συνυπάρχει με τη μικροαστική γαλήνη και ο ακίνδυνος γείτονας μπορεί να αποδειχτεί ανά πάσα στιγμή γρανάζι του οργανωμένου εγκλήματος.
Απιστία μετά φόνου
Μάρκος Κρητικός
Εκδόσεις Νεφέλη, 2013
Τιμή € 13,00, σελ.244
